Rozdział 20 Taki dialogowy rozdzialik

Razem z Patrycją idziemy właśnie do Dezego, mam nadzieję że się pogodzą, przecież są taką ładną parą.
- Iza? - Powiedziała Patrycja.
- Tak?
- Co będzie z tobą i Remkiem? - Spytała.
- To co ma być, a zwłaszcza my nigdy nie...
- Nie udawaj że nic do niego nie czujesz. To widać.
-Teraz ważny jest twój związek z Dezym, a nie moje żałosne zauroczenie. - Powiedziałam, Patrycja nic nie odpowiedziała.
W końcu znalazłyśmy Dezyderego. Powiedziałam Pati by poczekała trochę dalej, a sama podeszłam do chłopaka.
- Dezy. - Powiedziałam dość głośno by on mnie usłyszał, lecz nie na tyle żeby słyszeli wszyscy. - Muszę ci coś powiedzieć.
- Co się stało? - Spytał.
- Dokładniej to nie ja mam ci coś do powiedzenia lecz ktoś inny.
- Kto? - Spytał się a ja złapałam go za nadgarstek i zaprowadziłam do Patrycji.
- Cześć Dezy. - Powiedziała speszona Patrycja.
- Nie mamy o czym gadać.
- Proszę daj mi wytłumaczyć. - W jej oczach widziałam łzy.
- Co chcesz mi tłumaczyć.
- Dezy przepraszam ja cię kocham. - Po policzku spłynęła jej łza, jeszcze jedna i kilka kolejnych.
- Patrycja, teraz mnie kochasz? Czemu nie pomyślałaś o tym gdy całowałaś się z Remkiem? - Dezy udaje że nie obchodzi go ta sytuacja, lecz widać że jest mu ciężko.
- Przepraszam. Powiedz co mam zrobić żebyś mi wybaczył? - Powiedziała całkiem zapłakana.
- Nie wiem.
- Obiecuję ten pocałunek nic dla mnie nie znaczył. Kocham tylko ciebie, i to z tobą chcę być aż do końca.
- Skąd mam mieć pewność że nie zrobisz tego znowu? - Powiedział, miał się odwrócić i pójść, lecz Patrycja złapała go za rękę.
- Dezy proszę przebacz mi. Bez ciebie moje życie nie ma sensu.
- Patrycja, muszę to wszystko przemyśleć.
- Ile będziesz myśleć??? - Spytała. - Dzień...dwa....czy może miesiąc?
- Nie wiem. - Powiedziawszy to odszedł. Patrycja była złamana, zaczęła płakać.
- Tego nie przewidziałam. - Powiedziałam.
- A...co... my...ślałaś...że jak tylko mnie zobaczy...przy...tuli mnie i powie... że mnie kocha? - Powiedziała łamiącym się głosem.
- Nie wiem. - Powiedziałam. - Choć znajdziemy jakąś kawiarenkę to zamówimy kawę i zjemy jakieś ciastko.
- Dlaczego Remek mnie pocałował jak mówił mi dzisiaj rano że się w tobie zakochał. - Powiedziałam po czym szybko zatkała usta ręką. - Miałam ci tego nie mówić.
Doszłyśmy już do najbliższej kawiarni, ja podeszłam złożyć zamówienie. Czułam się dziwnie...Czemu Remek to powiedział?
- Dzień dobry. Poproszę cztery, yyy, znaczy dwie kawy i tyle samo kawałków tej szarlotki. - powiedziałam pokazując na ciastko stojące na blacie.
- To ile w końcu tych kaw, dwie czy cztery? - Spytała sprzedawczyni.
- Dwie.
Jak miałyśmy zamiar wychodzić z kawiarni zadzwonił do mnie Remek.
- Halo. - Powiedziałam.
- Cześć Iza, gdzie jesteś?
- W kawiarni z Patrycją, pragnę zauważyć że przez ciebie ich związek się rozpadł, a Patrycja jest załamana.
- Ile razy mam przepraszać?
- Nie przepraszaj mnie tylko Dezego i Patrycję. Dobra muszę kończyć pa.
Remek się rozłączył a mi chciało się wyć, jak widziałam go na korytarzu nawet się nie przywitał, a teraz dzwoni spytać się o ,,Pogodę"
- Iza wszystko w porządku? - Spytała Pati.
- Tak. - Mimo tego że jest całkiem na odwrót nie chcę obarczać ją swoimi problemami, w końcu swoich ma tak dużo że chętnie by się nimi ze mną podzieliła.
_________________________________
Z tej strony Patka, jak widzicie dziś jest czwartek, a nie poniedziałek, ale to tylko na wasze życzenie rozdziały będą się pojawiać dwa razy w tygodniu, na obecną chwilę dni w których wychodzą rozdziały mogą się zmieniać, gdyż to jest trochę trudne przestawić się z rozdziału raz w tygodniu na dwa, za to w drugą stronę takie przestawienie trwa ułamek sekundy :) Widzę że się rozpisałam a to ma być tylko krótkie podsumowanie, więc mam nadzieję że rozdział się podoba i że czekacie na kolejny. :) Teraz rozdziały powinny się pojawiać w czwartek i poniedziałek :D